HET AVONDT UIT AL DE WOLKEN.

Het avondt uit al de wolken,
het land is al één rust.
O die nu op zijn dorpel
zijn eigen vrouwtje kust!

O die nu met zijn kindren,
het brood der armoê breekt,
en vaderlijk-eenvoudig
de taal der liefde spreekt!

Mijn hert is zonder liefde,
mijn hemel zonder ster!...
Het avondt uit al de wolken,
nabij en ver.



112 Liederen voor 't Volk, Maldegem (V. Delille) 1903, 143 p.
115 Gedichten, Amsterdam (S.L. Van Looy) 1907, 224 p.
125 Gedichten, tweede vermeerderde druk, Amsterdam 1911, 242 p.
131 Gedichten, derde vermeerderde druk, Amsterdam 1918, 305 p.
37 Het beste uit de gedichten van De Clercq, Zeist 1932, 196 p.
41 René De Clercq. Liederen, leeft! Sint-Niklaas 1977, 202 p.